དོན་མེད་པའི་ཆོས་བཅུ་བཞི་ནི།
XIII. Les quatorze choses insensées
མི་ལུས་ཐོབ་ནས་དམ་པའི་ཆོས་མི་དྲན་པ་ནི་རིན་པོ་ཆེའི་གླིང་དུ་ཕྱིན་ནས་སྟོང་ལོག་བྱས་པ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད།
1. Si, ayant une existence humaine, on ne se tourne pas vers la pratique spirituelle authentique, on est quelqu'un qui rentre les mains vides de l'île au trésor. Cela n'a pas de sens.
ཆོས་སྒོར་ཞུགས་ནས་ཁྱིམ་ཐབ་བྱེད་པ་ནི་ཕྱེ་མ་ལེབ་མར་མེ་ལ་མཆོང་པ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད།
2. Si quelqu'un ayant commencé le chemin spirituel, fonde un foyer (tib. khyim thab), il est semblable à un papillon se précipitant dans une flamme. Cela n'a pas de sens.
དད་མེད་ཆོས་མཛད་ཀྱི་དྲུང་ན་གནས་པ་ནི་རྒྱ་མཚོའི་འགྲམ་དུ་སྐོམ་དྲིར་ཤི་བ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད།
3. Celui qui, sans confiance sereine, vit parmi des pratiquants est comme quelqu'un mourant de soif au bord d'un lac. Cela n'a pas de sens.
རྩ་བ་བཞི་དང་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་གཉེན་པོར་མ་སོང་བའི་ཆོས་ནི་སྟ་རེ་དང་སྡོང་པོ་ལྷན་ཅིག་ཏུ་བཞག་པ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད།
4. La pratique spirituelle qui ne vient pas à bout des quatre actes négatifs principaux[1] et de la saisie d'une essence est comme un abandon simultané de la hache et de l'arbre. Cela n'a pas de sens.
ཉོན་མོངས་ཀྱི་གཉེན་པོར་མ་སོང་བའི་མན་ངག་ནི་ནད་པས་སྨན་རྐྱལ་ཐོགས་པ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད།
5. Les instructions qui n'arrivent pas au bout des passions sont comme un malade qui porte sur lui les médicaments adéquats [sans les prendre]. Cela n'a pas de sens.
རྒྱུད་ཐོག་ཏུ་མ་ཁེལ་བའི་ཐ་སྙད་ལ་ལྕེ་སྦྱངས་པ་ནི་ནེ་ཙོས་ཁ་ཏོན་བྱས་པ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད།
6. Se servir uniquement de sa langue sans assimiler le sens des mots que l'on prononce est comparable aux paroles d'un perroquet. Cela n'a pas de sens.
རྐུ་ཕྲོག་གཡོ་སྒྱུས་མ་བྱིན་པར་བླངས་ནས་སྦྱིན་པ་བྱེད་པ་ནི་སློག་པ་ཆུར་བཅུག་པ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད།
7. Redistribuer[2] (tib. slog pa) ce que l'on a d’abord volé, dérobé ou obtenu frauduleusement en le distribuant ensuite comme un don est comme le balancer dans l'eau. Cela n'a pas de sens.
སེམས་ཅན་ལ་གནོད་པ་བསྐྱལ་ནས་དཀོན་མཆོག་མཆོད་པ་ནི་བུའི་ཤ་བཅད་ནས་མ་ལ་སྟེར་བ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད།
8. Faire offrande aux Trois joyaux de ce que l'on a obtenu en nuisant à des êtres, est comme trancher la chair d'un enfant et l'offrir à sa propre mère. Cela n'a pas de sens.
ཚེ་འདིའི་རང་འདོད་ཀྱི་ཕྱིར་ཚུལ་འཆོས་དང་བཟོད་པ་དང་དུ་ལེན་པ་ནི་བྱི་ལས་བྱི་ལ་འཇབ་པ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད།
9. L'hypocrisie et la patience pour sa propre personne nous rendent semblable à un chat qui se tient coi pour attraper une souris. Cela n'a pas de sens.
ཚེ་འདིའི་གྲགས་སྙན་དང་བསྙེན་བཀུར་འདོད་པས་དགེ་བ་རླབས་ཆེན་བྱེད་པ་ནི་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་བིལ་བ་རྡོག་པོ་གཅིག་གམ། སྤང་ཟན་རྡོག་པོ་གཅིག་གམ། ཟན་རྡོག་པོ་གཅིག་དང་བརྗེས་པ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད།
10. Pratiquer des actes méritoires d'envergure en désirant la renommée, les honneurs et les richesses pour sa propre personne est comme échanger la précieuse pierre qui accomplit les souhaits sct. (cintamaṇi) contre les graines (tib. rdog po) de fruit bilva[3] ou un tas (tib. rdog po) de fumier. Cela n'a pas de sens.
མང་དུ་ཐོས་ཀྱང་རང་རྒྱུད་ཐ་མལ་དུ་ལུས་པ་ནི་སྨན་པ་གཅོང་ནད་ཀྱིས་ཟིན་པ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད།
11. Si en ayant beaucoup étudié, on reste une personne banale, on est comme un médecin souffrant d'une maladie chronique. Cela n'a pas de sens.
གདམས་ངག་མཁས་པ་ཉམས་མྱོང་མེད་པ་ནི་ཕྱུག་པོའི་བང་མཛོད་ཀྱི་ལྡེ་མིག་མེད་པ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད།
12. Bien connaître les instructions, mais ne pas en faire l'expérience est comme avoir une chambre au trésor dont on n'a pas la clé. Cela n'a pas de sens.
རང་གིས་ཆོས་ཀྱི་དོན་མ་རྟོགས་པར་གཞན་ལ་བཤད་པ་ནི་ལོང་བས་ལོང་བ་ཁྲིད་པ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད།
13. Expliquer à autrui le sens de la pratique spirituelle sans l'avoir réalisé soi-même est comme un aveugle guidant un autre aveugle. Cela n'a pas de sens.
ཐབས་ལས་བྱུང་བའི་ཉམས་མྱོང་ལ་མཆོག་ཏུ་བཟུང་ནས་གནས་ལུགས་ཀྱི་དོན་མི་འཚོལ་བ་ནི་ར་གན་ལ་གསེར་དུ་འཛིན་པ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད།
14. Tenir les expériences issues des Techniques [yoguiques] (sct. upāya) pour ultimes, sans chercher le sens absolu (sct. pāramārtha), est comme prendre du laiton pour de l'or. Cela n'a pas de sens.
དེ་ནི་དོན་མེད་པའི་ཆོས་བཅུ་བཞི་ཡིན་ནོ།
Voilà les quatorze choses insensées.
***
[1] Tuer, voler, mentir et la méconduite sexuelle.
[2] [slog pa, pas l'éclair comme traduit Ewans-Wentz, mais retour, remboursement]
[3] Ægle marmelos, arbre de Bæl ou cognassier du Bengale; arbre sacré dont les feuilles trilobées [tryambaka] servent d'offrande à Śiva; sa fleur est l'une des flèches de Kāma [puṣpabāṇa], car elle «redouble l'ardeur du sang» — n. natu. son fruit, grosse grume jaunâtre; la poésie amoureuse bengali le compare au sein d'une femme; il contient une pulpe blanchâtre que l'on pressure pour en extraire un jus délicieux aux vertus médicinales; c'est l'une des 5 grandes racines médicinales [bṛhatpañcamūla]; syn. raucya, śrīphala || hi. bela.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire